کمک­های مردمی به صورت گسترده­ای به جبهه­ها روانه می­شد. در حقیقت آن­هایی که قادر به حضور مستقیم در جبهه­ها نبودند با این کمک­ها دین خود را ادا می­کردند که اگر این کمکهای مردمی نبود به حق می توان گفت تداوم هشت سال دفاع مقدس و کسب پیروزی در میدانهای متعدد امکان نداشت  .
     برای ارسال به موقع، سریع و توزیع مناسب کمک­ها وجود یک تشکیلات ضروری و لازم بود. لذا در سراسر کشور ستاد جمع­آوری و هدایت کمک مردمی تحت عنوان ستاد پشتیبانی، جذب و هدایت کمک­های مردمی شکل گرفت. مطالعه ستاد کمک­های مردمی نشان می­دهد که ساختار و سیستم حاکم بر اداره این نهاد مردمی در قالب هسته­های مستقل جهادی و در شبکه­ای از گروه­های مردمی به گونه­ای بود که توانست نظام کمک­رسانی بی­نظیری را ایجاد نماید و سازمانی مأموریت­گرا، هدفمند، کم­هزینه و ایثارگر ایجاد نماید که همواره اعضای آن، تمام توانمندی و قابلیت خود را در جهت کمک­رسانی مطلوب­تر وقف نمایند.
 
    ستاد کمک­های مردمی از گروه­های کاری موقت تشکیل می­شد و بر حسب ضرورت برای انجام فعالیتی مشخص سازماندهی می­شد و از بخش­های وظیفه­ای یا بروکراتیک دائمی رسمی برخوردار نبود و از عدم تمرکز در اختیارات، مسئولیت اقتضایی و قوانین و ضوابط محدود برخوردار بود. ستاد به جای ساختار مکانیکی و بروکراسی اداری، ساختاری چابک و پویا داشت که برای انجام مأموریتی ویژه مناسب بود. سیستم ستاد کمک­های مردمی عبارت بود از همکاری گروهی در حل مسائل راهبردی که همان ارائه کمک­های مردمی بود.
    در دوران دفاع مقدس تصور غالب افراد این بود که ساختار مدیریت دفاع مقدس به ویژه ستاد جذب بی­نظم و بدون برنامه است در حالی که با مطالعه روش­های مدیریت کلاسیک می­بینیم که شیوه اداره امور به صورت خلاقانه و بدون کوپی­برداری و الگوگیری از بیگانگان مبتنی بر اصول سازمانی ساختارهای ادهوکراسی، منتهی از نوع بومی و متناسب با فرهنگ اسلامی ایرانی بوده و اثربخشی لازم را نیز داشته است. بر خلاف بسیار ی از شیوه­های مدیریتی کشورمان بعد از دوران دفاع مقدس که بر تقلید کورکورانه از مدل­های مدیریتی غیر بومی  بوده و فاقد کارایی لازم . نیاز امروز کشور در عرصه مدیریتی طراحی سیستم­ها و ساختارهای متناسب با فرهنگ اسلامی ایرانی می­باشد نه الگوهای مدیریتی غربی یا شرقی صرف .
   کارکرد مناسب سازماندهی ستاد کمک های مردمی برای شرایط حاضر این است که با فراهم کردن شرایط بروز خلاقیت، ابتکار و نوآوری و تقویت حس مسئولیت و همکاری افراد، می­توان از حداکثر توان، استعداد و قابلیت نیروی انسانی مشتاق و علاقه مند و با انگیزه برای سایر حوزه های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی بهره برد.